Rozdział 5

 Zdrajca

              Bella spojrzała na Regulusa, po czym od razu przeniosła wzrok na Stworka i mężczyznę, którego schwytał. Jedna dłoń skrzata spoczywała na ustach ofiary, a druga ściskała ramię.
- Odsłoń mu twarz, nędzny skrzacie! – krzyknęła, kierując różdżkę na zamaskowaną twarz nieznajomego. Lubiła wyzywać skrzaty, zwłaszcza te, które dla niej pracowały. Będąc jeszcze mieszkanką domu Blacków, Stworek służył również jej, lecz teraz stał się podwładnym Regulusa.

- Stworek słucha rozkazów tylko pana Regulusa Blacka – oznajmił chrapliwym głosem skrzat, patrząc na Bellę spode łba. Szarpnął mocno mężczyznę, a później ponownie zasłonił mu usta okropnie chudą ręką.

- Regulusie! – warknęła Bellatrix. – Zrób coś z tym!

            Mężczyzna obrzucił Stworka groźnym spojrzeniem, choć na co dzień traktował go zupełnie inaczej. Był wdzięczny za jego posługę i nigdy na niego nie nawrzeszczał.

- Rób, co powiedziała – obwieścił dosadnie, jednak nie chciał przesadzić. Stworek przyjrzał się mu dokładnie. Skinął głową, a następnie chwycił za czarny materiał, zakrywający twarz mężczyzny i ściągnął go. Znajome, proste, czarne włosy, sięgające aż po ramiona; charakterystyczne rysy twarzy, ziemista cera, czarne oczy; długi, haczykowaty nos. Na ten widok Bellatrix jakby zamarła. Doskonale znała tę postać.

- Severusie! Co ty tutaj robisz?! – bąknęła i zamrugała nerwowo.

- Snape! Pewnie szpieguje nas już od jakiegoś czasu... – wycedził Regulus. – Gdzie go znalazłeś, Stworku? – Mężczyzna zwrócił się do skrzata, który wyglądał na niezwykle dumnego z siebie.

- Stworek usłyszał jakieś kroki, a później głosy. Pan Snape był w pobliżu, więc Stworek go złapał i przyprowadził swojemu panu – wymamrotał.

- Bezczelny, głupi skrzat – powiedział Snape, wyrywając się. Wstał na równe nogi i otarł swoją szatę, a następnie poprawił włosy.

- Czego chcesz, Snape? – warknął Regulus.

Severus spojrzał na niego tym samym zimnym spojrzeniem, co zwykle i rzekł:

- Nie myślałem, że natknę się na tak niewyrachowanego gościa jak ty, Regulusie. A po za tym nie przyszedłem do ciebie.

            Regulus wraz z Syriuszem nigdy nie przepadali za Snape’m. Zawsze uważali go za niewiernego sługę Lorda Voldemorta. Kpili z niego, szydzili, ponieważ będąc jeszcze w Slytherinie nie zyskał sobie jakiejś szczególnej sympatii kogokolwiek. Był samotnikiem, który wciąż bazgrał coś w swoich książkach.

- Daruj sobie, Snape – odburknął Black. – Lepiej idź do zamku pobawić się swoimi eliksirami. Nie będę tracić czasu na to, by się z tobą kłócić – dodał.

- Kto mówi o kłótni, Black? – spytał Snape z nutą ironii w głosie, wciąż obrzucając Regulusa spojrzeniami pełnymi nienawiści.

- Dość! – pisnęła Bellatrix, przerywając ich pogawędkę. – Severusie, czego tak właściwie chcesz?

Wpatrywała się w jego czarne oczy, unosząc brwi. Snape ani drgnął.

- Przyszedłem cię ostrzec – mruknął pod nosem. Regulus prychnął i zaśmiał się gorzko. Severus nie zwrócił na niego uwagi.

- Przed czym? – zapytał drwiąco Regulus. – Jeżeli mówisz o aurorach, to właśnie jej o tym powiedziałem.

- Tak? A czy wspomniałeś, że aurorzy zaraz się tutaj zjawią? – niezwykle spokojnym głosem zapytał Snape. Uśmiech zniknął z twarzy młodszego Blacka. Bellatrix spoglądała na nich zdezorientowana.

- Co takiego?! – warknęła, zatrzymując swoje spojrzenie na Regulusie.

- Kłamiesz, Snape! – wycedził mężczyzna, ignorując Bellatrix. – Pewnie znów coś wykombinowałeś… Albo może to ty ich na nas nasłałeś!

Bella spojrzała na Severusa.

- Dobrze wiesz, że i ja nie jestem bezpieczny. Nawet w samym Hogwarcie! Zakon wysłał ludzi. Zaraz tutaj będą… - rzekł Severus, przeszywając Blacka lodowatym spojrzeniem.

- Niby dlaczego mamy ci ufać? Przecież w końcu wydałeś Bartemiusza! Teraz pewnie gnije w Azkabanie! I my mamy ci wierzyć, Snape?! – warknął Regulus i wyciągnąwszy swoją różdżkę machnął nią przed twarzą Severusa.

- Nie zamierzam ci się tłumaczyć, Black.

- Wydałeś Croucha! – krzyknęła rozwścieczona Belaltrix i wytrzeszczyła oczy. Serce tłukło jej w piersiach, a krew zaczęła szybciej pulsować jej w skroniach. Po tym co usłyszała nie wiedziała, co ma uczynić. Myśli krążyły jej w głowie. Nie mogła pojąć, dlaczego Severus mógł zrobić coś takiego. Przyjaźniła się z Bartemiuszem, choć i tak uważała go za szaleńca.

- Musiałem to zrobić, Bello. Nie miałem wyjścia… - zaczął.

- Musiałeś?! Ty zdrajco! – zadrwiła. – Zejdź mi z oczu, Severusie! – powiedziała przez zaciśnięte zęby. – Barty był jednym z nas. Myślałam, że jesteś lojalny w stosunku do nas, śmierciożerców! Ufałam ci! Zejdź mi z oczu, Snape, nim poszczuję cię moją różdżką!

- Byłem lojalny i zawsze będę. Musiałem go wydać… - rzekł i skupił wzrok na Belli, która była roztrzęsiona.

- Nie chcę słuchać twoich wyjaśnień! Odejdź, nim wyciągnę różdżkę! – ryknęła przeraźliwie głośno. Regulus podszedł do niej i położył dłoń na jej ramieniu, lecz ona strząsnęła ją błyskawicznie.

- Słyszałeś Bellę. Zjeżdżaj stąd, Snape, albo mój skrzat zrobi z tobą porządek – burknął Regulus, grożąc mu różdżką. Spojrzał na skrzata, który obserwował całą zaistniałą sytuację.

- Ostrzegałem was. Przykro mi, że nie wierzysz w moje słowa, Bello. Co do Croucha nie miałem wyboru, jednak ty nie chcesz mnie wysłuchać. A z tobą Black, jeszcze się policzę… – odparł, nie patrząc jednak na niego, tylko na Bellatrix. Ta spiorunowała go lodowatym spojrzeniem, po czym zwróciła się do Regulusa:

- Ruszajmy, Regulusie. Nic tu po nas – obwieściła. Regulus pokiwał głową, a na jego twarzy pojawił się cień uśmiechu. Severus szarpnął swoją czarną szatą i poszybował w nicość.

- Stworku… - zwrócił się do skrzata, który stał tuż obok niego. – Udaj się do Rumunii, do mojego domu. Czekaj tam na mnie cierpliwie – powiedział, po czym Stworek pokłonił się mu i zniknął. - A co z Rudolfem, Bello? – Spytał Regulus. Bellatrix obróciła się na pięcie i zerknęła na swój dom, Dwór Lestrange'ów.

- Zapewne ktoś już doniósł mu o tym, że wróciłam. – Popatrzyła na jedną z wież ogromnego dworu, gdzie dostrzegła czarny zarys postaci. - Jego brat jest bardzo wścibski, czego wprost nienawidzę… – syknęła pod nosem i odwróciła głowę w stronę swojego kuzyna.

_________________

No tak, dodałem już kolejny rozdział. Miałem opublikować go dopiero za kilka dni, ale tak jakoś wyszło. Mam nadzieję, że Wam się spodoba.Zaktualizowałem też zakładkę 'bohaterowie'.
Dziękuję za liczne komentarze pod poprzednią notką :)