Rozdział 4

- Niespodziewany gość

          Stanęła jak wryta. Wyglądała na mocno zdezorientowaną, kiedy czekający mężczyzna zdjął kaptur z głowy. Przyjrzała mu się uważniej, bo nie mogła uwierzyć własnym oczom. Spojrzała raz jeszcze na jego twarz, po czym podeszła do niego.

- Regulus?! – wycedziła, wytrzeszczając oczy. – Czy to naprawdę ty, czy tylko ktoś podszywający się pod ciebie? – dodała, a następnie szybko wyjęła swoją różdżkę. Mężczyzna przyjrzał się jej uważnie. Uśmiech wygiął jego usta. Zza jego postaci wyłonił się… skrzat domowy, którego Bellatrix rozpoznała od razu.

Stworek.

Nie przepadała za nim, podobnie jak on za nią. Miała wrażenie, że jego nos był jeszcze dłuższy i bardziej szpiczasty niż ostatnim razem, gdy go widziała.

- Schowaj różdżkę, kuzynko. Będzie jeszcze okazja, by pomścić naszego Pana – powiedział dostojnym głosem Regulus. Miał trochę dłuższe włosy niż jego brat Syriusz, ale po za tym wyglądali prawie identycznie, choć on był młodszy.

- Regulusie! – pisnęła Bella, schowała różdżkę i uścisnęła mężczyznę. Rzadko poddawała się takim emocjom, jednak tym razem musiała zrobić wyjątek. – Wróciłeś! Och, i przyprowadziłeś swojego sługusa… Co cię tutaj sprowadza, Black? – spytała, zerkając na niego. Regulus uśmiechnął się i podrapał po bujnej brodzie. Po chwili kobieta dodała – a gdzie twój braciszek, Syriusz?

- Opiekuje się Arią – odpowiedział. Bella schowała swoją różdżkę, lecz po tym co usłyszała odwróciła błyskawicznie głowę i zmarszczyła brwi.

- Kim? – pisnęła.

- Podczas wojny czarodziejów Syriusz ją uratował, a teraz…

- Och, ta przeklęta miłość – wycedziła z ironią. – Głupi Syriusz. Dał się omotać. Nigdy go nie lubiłam, ale myślałam, że jest mądrzejszy… - wymamrotała i pokręciła głową. Tymczasem Stworek jakby rozpłynął się w powietrzu; nie było po nim najmniejszego śladu. Jednak ani Bella, ani Regulus w ogóle nie zwrócili na to uwagi.

- Na początku też byłem zdumiony, ale to utalentowana wiedźma – mruknął Regulus.

- To się okaże… Kiedy wróciłeś? – zagadnęła z zaciekawieniem.

- Wczesnym rankiem. Udałem się prosto do Syriusza, kiedy dowiedziałem się o wszystkim. Słyszałem o torturowaniu aurorów Bello… - rzekł i uniósł brwi.

- Och, naprawdę? Głupi stary Borgin… Mogłam go od razu zabić. Sprawiał by teraz mniej kłopotów. Nie wiem, co mnie powstrzymało – prychnęła, po czym odgarnęła kosmyki gęstych włosów z twarzy.

- Długo cię nie było, Regulusie… Myślisz, że Czarny Pan pochwali takie zachowanie? Twoją ucieczkę do Rumunii tuż przed wojną?

- Dobrze wiesz Bello, że musiałem wyjechać. Byłem ranny, a w dodatku moja różdżka była uszkodzona. Nie byłem w stanie walczyć. Dobrze, że znalazł mnie Lupin i pomógł w ucieczce.

- Też mi wymówka! – palnęła.

Regulus puścił tą uwagę mimo uszu.

- Ale wróciłem. Zamierzam wszystko odpokutować i pomścić Czarnego Pana – rzekł przez zaciśnięte zęby.

- Zawsze byłeś moim ulubionym kuzynem – uśmiechnęła się chytrze i pogładziła go po ramieniu. – Och, tak? Więc przekonałeś mnie, mój drogi…

- Cieszę się, ale nie o tym chciałem z tobą rozmawiać.

- A więc o czym? – spytała i wytrzeszczyła oczy ze zdumienia. Uniosła nieco głowę ku górze i spojrzała w jego zielonoszare oczy spod wachlarzu czarnych rzęs.

- Chodzą pogłoski, że Zakon Feniksa ponownie się reaktywował.

Bella zerknęła na niego zaintrygowana.

- Co takiego? Przecież to niemożliwe! – syknęła poirytowana.

– Otóż możliwe. Po wojnie wielu czarodziejów i czarownic dołączyło do niego. Jest ich coraz więcej. Aurorzy zaczęli już przeczesywać wioski. Ścigają wszystkich śmierciożerców. Głównie chodzi im o ciebie, Bello. Wiedzą, że chcieliśmy zgładzić dziecko i się zemścić. Złapano już kilkoro śmierciożerców, a reszta uciekła za granice. Nie mamy szans w walce z aurorami. Mają przewagę liczebną. Musimy uciekać, Bellatrix. To jedyne rozwiązanie, by uniknąć Azkabanu… - oznajmił.

- Nigdzie się stąd nie ruszę! A co z moją siostrą, Narcyzą? Co z Draconem?! – pisnęła nerwowo.

- Na pewno Lucjusz się nimi zajmie. Jest świetnym czarodziejem, Bello… Nie pozwoli, by coś się im stało. Ale ty sama jesteś bezsilna. Choć raz posłuchaj mnie i Syriusza – spojrzała na niego, świdrując go wzrokiem. - Większość Śmierciożerców uciekła. Nie dasz rady sama walczyć z Aurorami. Znam świetne miejsce na kryjówkę w Rumunii, gdzie będziemy bezpieczni na jakiś czas. Musimy tylko udać się po Syriusza i Arię.

- Co takiego?! Regulusie! Nie zamierzam lecieć do żadnej cholernej Rumunii! Obiecałam Czarnemu Panu, że będę walczyć i dotrwam do końca! – syknęła podenerwowana, a jej oczy zapłonęły. Jednak ku jej zdziwieniu usłyszała jakiś szmer i ciche pomrukiwania, dobiegające z niedaleka. Wymieniała szybkie spojrzenia z Regulusem, po czym bezzwłocznie sięgnęła po swoją różdżkę. Black również się nie ociągał. Chrapliwy głos stawał się coraz bardziej intensywny. W końcu zza gęstych krzaków wyłonił się nie kto inny, a Stworek ciągnący jakiegoś czarodzieja o zasłoniętej twarzy, który szamotał się jak oszalały.

_____________________

Dodałem już i uzupełniłem zakładki. Tam możecie nieco przeczytać o opowiadaniu i przejrzeć bohaterów, więc zapraszam do 'zarys historii'. Wciąż będę tam coś dodawać.
Dziękuję bardzo Anta Mercure, która zgodziła się zostać Betą. Ten rozdział został już poprawiony przez nią.
Mam nadzieję, że teraz będzie się lepiej czytało i zainteresuje was bardziej fabuła.
Wielkie dzięki za głosy w ankiecie jako, że chciałem sprawdzić, czy przypadnie wam do gustu Bellatrix, gdyż większość woli tych 'dobrych'  bohaterów.

Możecie też zapytać mnie o co tylko chcecie tutaj -> WYWIADER